هر انسان کلمه ای است که از ذهن خدا بر زبان زمین جاری میشود...

بعضی ها اسمند، بعضی ها فعل، و بعضی...

آری درست است!       بعضی ها هم حرف اضافه اند!!!

اما فراموش نکنیم که اگر حروف اضافه هم نبودند جملات خدا ناقص می ماند...

                                                                                  «شخصی به نام هیچ کس»

«من»

خوب فکر میکنم،

من زیاد هم مهم نبوده ام

در تمام طول پرفراز زندگی،

هیچگاه، یک نوبل از آن خود نکرده ام

عنصری به دیگری اضافه-کم نکرده ام

هیچ فرمولی محاسبه نکرده ام

من ابوعلی نبوده ام

و کسی مرا شبیه بور نبود

یا گالیله، دست کم دکارت!

من دکارت هم نبوده ام

من زیاد فکر هم نکرده ام:

سیب بر سرم زیاد خورده است

لیک جای کشف هر گرانشی

سیب را چو توسری قبول کرده ام

من نه طیف نور کشف کرده ام

نه یکای بار مفتخر به نامم است

من نه انقلاب کرده ام نه کودتا

من نه قهرمان ملی ام نه رهبر شما...

ولی...

خوبتر که فکر میکنم:

با وجود اینکه من نوبل نبرده ام

در شمار عالمان نبوده ام

از سیاست هیچ درنیافتم

من منم و هیچ کس شبیه من نبوده است

این مهمترین پیام زندگیست

من منم، خودم، منحصر به فرد

نه نوبل مرا بزرگ میکند

نه بدون آن حقیر میشوم

  من منم و هیچ کس شبیه من نبوده است...